Vaak hebben echtgenoten jarenlang samengeleefd en lief en leed gedeeld. Ineens ontstaat er onbegrip, verdriet en boosheid. Soms ontstaat er zelfs een ijzige kilte. “Ik kleed hem helemaal uit”. “Zij krijgt van mij geen rooie cent”. “Hij krijgt de kinderen nooit meer te zien”.
Het zal u niet onbekend in de oren klinken. Echtgenoten gunnen elkaar vaak niet meer het licht in elkaars ogen, zodra bekend is geworden dat één van hen wil scheiden. Vaak wordt dan eveneens dapper geroepen: “Hij (of zij) zoekt maar een goede advocaat en zoekt het maar uit”.
Helaas weten echtgenoten vaak niet waar ze aan beginnen. Welk (juridisch) impact dit standpunt (soms voor de duur van jaren) met zich kan meebrengen. Partijen “kiezen” er namelijk voor om tegen elkaar te gaan procederen. Partijen worden in deze procedure meerdere malen met elkaar en de Rechtbank geconfronteerd. Het zal dan gaan om uiteenlopende geschillen zoals onder andere alimentatie, omgang en boedelverdeling. Onder de arm een volle tas met informatie en vergezeld van een advocaat lijken partijen klaar voor de strijd. Deze daadkracht is echter vaak gebaseerd op emoties.
Maar …… er is geen strijd. Er zijn geen winnaars en verliezers aan het einde van deze procedure. Het is geen spel. Alleen de kinderen kunnen verliezen.
Ik zou onzin vertellen als ik zou stellen dat scheiden geen lijden met zich meebrengt. Vooral als er kinderen bij betrokken zijn. Het lijden is echter vaak groter als men tegen elkaar gaat procederen. Het tegen elkaar procederen is soms onvermijdelijk. Maar soms, en dat is vaker dan men denkt, is het mogelijk om in goed onderling overleg uit elkaar te gaan. Daar is dan wel een derde, een professionele echtscheidingsbemiddelaar, voor nodig. Echtgenoten gaan dan niet op zoek naar het conflict, maar naar de oplossingen. Er ontstaat een win-win-situatie. Echtgenoten zijn daar, meer dan zij beseffen, goed toe in staat.
De bemiddelaar zal allereerst – voor zover nodig - aandacht besteden aan het menselijke (emotionele) aspect. Dat klinkt wat soft, maar dat is het juist niet. De bemiddelaar zal opzoek gaan naar emoties als die een goed gesprek in de weg staan en zal er voor zorgen dat partijen geen afspraken maken die juridisch niet mogelijk zijn. Vervolgens wordt er gekeken naar elkaars belangen in plaats van elkaars eisen, waarna gezocht wordt naar oplossingen. Partijen beslissen samen. De bemiddelaar is geen therapeut, maar een advocaat die verstand heeft van communicatie. De bemiddelaar legt alle afspraken uiteindelijk vast in een echtscheidingsconvenant (lees: overeenkomst).
De voordelen van bemiddeling zijn niet gering. Bemiddeling voorkomt dat partijen hun relatie onnodig verder beschadigen, zeker in het geval partijen ook later met elkaar verder moeten, bijvoorbeeld als er kinderen zijn. Bemiddeling brengt met zich mee dat de juridische procedure veel eenvoudiger en korter wordt, waardoor de kosten aanzienlijk lager uit vallen. Andere voordelen zijn dat partijen zelf hebben bepaald hoe regelingen en verdelingen plaatsvinden. De rechter heeft geen maatregel hoeven opleggen. Bovendien zijn de besprekingen niet openbaar, zodat de vertrouwelijkheid van bemiddeling is gewaarborgd.