Trouwen na 1 januari 2018 – gemeenschap van goederen nieuwe stijl

Per 1 januari 2018 gaat de nieuwe wet gelden die de gemeenschap van goederen die ontstaat door huwelijkssluiting, beperkt.

Huidige wet

Tot nu toe is het zo dat wanneer je trouwt, dat automatisch in gemeenschap van goederen is, tenzij je bij de notaris huwelijkse voorwaarden laat opmaken. Bij een gemeenschap van goederen is het zo dat eigenlijk alles wat je al vóór het huwelijk hebt aan bezittingen en schulden, gezamenlijk wordt van beide echtgenoten én alles wat je tijdens het huwelijk krijgt ook gezamenlijk zal zijn, ook erfenissen en schenkingen waaraan geen uitsluitingsclausule is gekoppeld. Dit betekent dat bij scheiding in principe ieder de helft krijgt van al het aanwezige vermogen. Ook alle schulden moeten gedeeld worden bij scheiding.

Er is een wet aangenomen die dit gaat veranderen voor iedereen die ná 1 januari 2018 trouwt.

Nieuwe wet

Er is een nieuwe wet aangenomen, onder meer om het recht dat in Nederland tot nog toe gold meer in overeenstemming te brengen met andere landen. Nergens geldt een stelsel als het Nederlandse gemeenschap van goederen en in Nederland komt daar nu ook een einde aan voor stellen die ná 1 januari 2018 gaan trouwen.

Mensen die trouwen na 1 januari 2018, trouwen niet meer automatisch in gemeenschap van goederen. Als u vóór de bruiloft niets laat vastleggen bij de notaris, zal alleen alle vermogen dat wordt verkregen ná de huwelijkssluiting gezamenlijk worden (en gedeeld moeten worden bij scheiding); een uitzondering geldt voor erfenissen en schenkingen – deze hoeven niet per definitie gedeeld te worden met de ex-echtgeno(o)t(e). Alle bezittingen en schulden die men had vóór huwelijksdatum, blijven privé eigendom en vallen dus niet langer automatisch in een gemeenschap van goederen.

Administratie bijhouden!

Door deze nieuwe wet wordt het ontzettend belangrijk dat u, als u wilt gaan trouwen, na de bruiloft heel goed de administratie bijhoudt. Het is verstandig om vast te leggen wat ieders privé bezit is (dus wat was al aanwezig vóór huwelijk) en wat niet. Als er namelijk bij scheiding niet aangetoond (bewezen) kan worden van wie wat is, moeten bezittingen en schulden waarvan niet bewezen kan worden dat deze privé van één van beiden zijn, alsnog gelijk (dus 50/50) verdeeld worden tussen de scheidende echtelieden.