Dat bij een scheiding veel geregeld moet worden, zal niemand vreemd in de oren klinken. Als er kinderen zijn, dient een goede regeling te worden getroffen tussen beide ouders waarin duidelijke afspraken worden gemaakt. Voor huisdieren geldt dit ook. Dat dit soms ver kan gaan, bewijst onderstaande uitspraak.
De zaak: Noortje wil dat haar ex-vriend bulterriër Paco afgeeft
Noortje en Leon verbreken na zeven jaar hun relatie. Ze komen een omgangsregeling overeen over hun bijna vier jaar oude Paco, een Engelse Stafford; Leon komt Paco zo nu en dan een dagje ophalen. Als Leon eind september de hond weer ophaalt en vervolgens niet terugbrengt, komt het uiteindelijk zover dat beiden een advocaat in de arm nemen. “De man is bij zijn nieuwe vriendin en zorgt niet eens voor de hond, dat doet zijn moeder”, aldus de advocate van Noortje.
Leon wil de hond hebben, maar kan en wil niet voor hem zorgen, is het betoog van de advocate. Noortje wil en kan wel voor Paco zorgen. “Ik heb met mijn werkgever afgesproken dat ik tussen de middag naar huis kan om hem uit te laten. Ik werk 33 uur, dus ik kan er zijn voor Paco”, voegt Noortje eraan toe. “Ik heb er alles voor over. Ik ben ziek van verdriet. Het is onmenselijk dat ik hem niet mag zien.”
De advocaat van Leon houdt de voorzieningenrechter voor dat Noortje niet de enige is die van Paco houdt. Dat doet Leon ook. “Hij wilde vanaf zijn jonge jaren al een Stafford. Zijn vriendin zag dat in het begin niet zitten. Bij slecht weer was ze niet van plan om met Paco te gaan wandelen, was haar waarschuwing toen de hond werd gekocht”. Juist omdat Leon en Noortje veertig uur in de week werkten, werd de afspraak gemaakt dat vooral de moeder van Leon op Paco zou passen. Paco is er dus gewoon thuis, aldus de advocaat. Dat de hond daar nu weer is, wil helemaal niet zeggen dat Leon niet voor de hond wil zorgen. “De hond is bij mijn moeder. Daar woon ik ook, dus is Paco ook bij mij”, aldus de gedaagde.
Voorzieningenrechter Vermeulen is een hondenliefhebber en dat betaalt zich in klinkende munt uit. Hij begrijpt de liefde voor een dier en hij weet ook dat honden vooral heel loyaal zijn – aan beide baasjes. “Een hond kiest niet.” En dat Paco er echt niet onder lijdt als hij dan weer bij Noortje is en dan weer bij Leon. Hij vindt het alleen maar leuk. En dus stelt de rechter de belangrijke vraag: waarom kunnen de partijen geen aanvaardbare omgangsregeling verzinnen?
Rechter Vermeulen schorst de zitting tien minuten voor overleg over een omgangsregeling. Voldoende tijd voor de advocaten om even met hun cliënten te praten. Dat is snel gepiept, waarna de advocaten onderling nog wat zaken regelen. De deuren gaan weer open en snel wordt duidelijk dat beide partijen de omgangsregeling omarmen. Noortje kan Paco ophalen bij de moeder van Leon en hoeft hem pas over tien dagen terug te brengen. Daarna gaat een ‘om de week’-regime in.