In de politiek en de maatschappij is de aandacht voor vechtscheidingen groot en ook groter dan ooit. Niet de ouders, maar het kind moet centraal staan!
Er zijn advocaten die zelfstandige zaken over omgang tussen ouders en kind(eren) zelfs weigeren te behandelen; Deze horen niet thuis in de advocatenpraktijk, omdat het geen juridische conflicten zijn. Deze zaken versterken het conflict dat een scheiding (geen mediation) toch al vaak is. Wat nagestreefd wordt door een vFAS-advocaat/mediator in scheidingskwesties waarbij ook de omgangsregeling een onderdeel is, is in een zo vroeg mogelijk stadium via goed overleg tot een regeling te komen. Als je erover gaat procederen, ben je zo twee jaar verder en zijn de verhoudingen tussen de ouders definitief verpest. (bron: Esther Reina)
In 2015 eindigde twintig procent van de scheidingen in een vechtscheiding (bron: vFAS, de vereniging van Familierecht Advocaten Scheidingsmediators). Een stijging van 200% ten opzichte van 2013. Met als resultaat dat jaarlijks ongeveer 3.500 kinderen te maken krijgen met een vechtscheiding. Kinderen van wie de ouders een vechtscheiding doormaken, kunnen emotioneel verwaarloosd raken en angstig en eenzaam zijn. Ze kunnen in een loyaliteitsconflict terechtkomen als ouders elkaar zwartmaken. Ook hebben ze vaker problemen op school en hebben ze moeite met emoties en relaties.
Bij de Raad voor de Kinderbescherming in Arnhem vertellen twee raadsonderzoekers (die ook gerechtelijke zittingen over gezag en omgang bijwonen) aan gescheiden ouders die op de wachtlijst staan voor onderzoek, wat hun complexe scheiding doet met hun kinderen. Deze raadsonderzoekers vragen ouders zich zó te gedragen dat hun kinderen niet aan het kortste eind trekken: “We begrijpen dat je boos bent, en verdrietig, en dat je je gespannen en gefrustreerd en machteloos voelt. Maar ga je voor je gelijk of ga je voor het geluk van je kind? Dat is in veel gevallen een eyeopener.” Hun initiatief heeft navolging gevonden bij de andere locaties van de Raad voor de Kinderbescherming in Nederland.
“In de rechtszaal overheerst het gevoel: ik moet winnen. Dan heeft hun advocaat het ineens tóch weer over die oude ruzie en komen er weer oude verwijten en beschuldigingen op tafel. En dan zie je de boosheid terugkeren. We vragen ons af of advocaten zich bewust zijn van de rol die ze hierin spelen. Dat zou wel moeten, wat ons betreft. Want winst in de rechtszaal is te vaak synoniem met ‘operatie geslaagd, patiënt overleden’.”
vFAS-advocaten zijn in eerste instantie bezig met de vraag: hoe kunnen we een echtscheiding zó afhandelen dat de zaak niet escaleert? Dat partijen oog houden voor de belangen van de kinderen en niet zozeer voor het halen van hun gelijk. vFas-advocaten zullen emoties van cliënten filteren en geen verwijten uiten naar de andere partij. Zij vechten niet, maar behartigen de belangen van hun cliënten. Daardoor hebben ze ook oog voor de belangen van de kinderen. Het familierecht kent geen winnaars en verliezers. Van een continue strijd wordt niemand beter. vFAS-advocaten zullen zo veel mogelijk in overleg tussen partijen zaken regelen voordat de officiële stap naar de rechter wordt gedaan, dat dan veelal nog maar een formaliteit en geen inhoudelijke procedure zal zijn. vFAS-advocaten treden niet allemaal op als mediators, maar hebben wel allemaal een gespecialiseerde scheidingsmediation-opleiding genoten en hanteren de daarbij opgedane vaardigheden ook in scheidingen op tegenspraak. Een van de eerste dingen die een vFAS-advocaat doet, is de telefoon pakken voor overleg met de advocaat van de wederpartij.
Het ministerie van Justitie lanceerde vorig jaar de website divorcechallenge.nl. Doel was om initiatieven te stimuleren om vechtscheidingen te verminderen en het belang van het kind te waarborgen. Ook vanuit de advocatuur werden tal van ideeën aangedragen. De NOvA heeft de bij de Divorce Challenge betrokken advocaten inmiddels verenigd in een discussiegroep. Volgens de NOvA is duidelijk dat veel familierechtadvocaten moeite hebben met de ‘in onze ogen onterechte kwalificatie van procestijger’ of met het beeld van een deskundige die zorgt voor rechtsstrijd in plaats van rechtszorg. Met deze groep wordt onder andere bezien of de wens tot aanscherping van het specialisatievereiste duidelijker in de NOvA-regelgeving kan worden vastgelegd, om ervoor te zorgen dat alleen kundige advocaten met de juiste vaardigheden om scheidingskwesties en daaraan gerelateerde zaken de-escalerend en oplossingsgericht te behandelen.
Bron: Advocatenblad, Jolenta Weijers