Een beding dat veel in huwelijkse voorwaarden voorkomt, is die waarin afspraken zijn opgenomen over de verdeling (draagplicht) van de huishoudelijke kosten tussen de echtgenoten. Daarin is vaak ook gedefinieerd wat onder die kosten wordt verstaan.
Huishoudelijke kosten zijn meestal kosten van boodschappen, kosten van kinderen, kosten van het wonen, premies van gebruikelijke verzekeringen, van gezamenlijke vakanties.
Meestal wordt in de afspraak opgenomen dat de kosten van de huishouding door partijen moet worden voldaan naar evenredigheid van ieders inkomen (of als deze niet toereikend genoeg is naar vermogen). Verdient de één twee keer zoveel als de ander, dan zal de één twee keer zoveel van de huishoudelijke kosten moeten voldoen dan de ander. Het kan zijn dat tijdens het samenwonen de kosten niet worden verdeeld zoals afgesproken. Bij een scheiding moet dan mogelijk alsnog, tenzij u anders overeen komt, verrekening plaatsvinden om dit recht te trekken. Vaak is echter een vervalbeding opgenomen van 1 (kalender)jaar.
Een voorbeeld van waarom dergelijke afspraken van belang kunnen zijn:
Als iemand intrekt bij zijn partner, die al een eigen (koop)woning heeft en vervolgens meebetaalt aan de maandelijkse hypotheekrente, dan is het mogelijk om in een samenlevingsovereenkomst te regelen dat de meebetalende partner naar evenredigheid aanspraak krijgt op de waardestijging van de woning. Doet dit koppel dit niet, dan heeft de meebetalende partner slechts de mogelijkheid om alle door haar of hem betaalde rente terug te vragen en komt de gehele woningwaarde toe aan de partner die eigenaar is van de woning. In de huidige tijd is het misschien niet meer voor te stellen, maar in het verleden kon dit erg zuur uitpakken voor de meebetalende partner, toen de woningwaarde ontzettend steeg.
Mogelijk heeft u een vraag of wenst u een kosteloos adviesgesprek, neem dan gerust contact met ons op.